در زمانی که تیترهای خبری و پست های قطبی، فیدهای اجتماعی ما را مسدود می کنند، هرگز مهم تر از این نیست که کودکی را پرورش دهیم که نسبت به دیگران آگاه و مهربان باشد.

اگر در سال های گذشته چیزی از بی عدالتی های نژادی گرفته تا تروریسم داخلی تا آزار و اذیت و سواستفاده به ما آموخته اند، این است که دلسوزی و همدلی با دیگران می تواند منابع نسبتا نادری باشد.

اما به گفته کارشناسان، اگر یک خط قرمز برای دیدن ویدیوهای ویروسی ناراحت کننده و پست های اجتماعی نفرت انگیز وجود داشته باشد، این است که آن ها می توانند لحظات آموزشی ارزشمندی برای خانواده ها در زمینه شفقت باشند.

نینا کایزر، دکترا، روانشناس کودک و خانواده، بنیانگذار PRACTICE سانفرانسیسکو، و مادر دو فرزند، خاطرنشان می کند: «شفقت یک مهارت اجتماعی حیاتی است و در توانایی بچه ها برای داشتن روابط بین فردی مرتبط و پایدار ضروری است».

برنامه ای برای فرزند پروری اینجا توضیح داده شده است

کایسر می گوید که والدین می توانند همدلی و دلسوزی را به چند طریق مدل سازی کنند. این کار می تواند از طریق خدماتی مانند صرف غذا برای همسایه ای که بیمار است، باشد. یک لحظه آموزشی دیگر: اگر می شنوید که فرزندتان به شیوه ای منفی درباره همسالان صحبت می کند، می توانید او را تشویق کنید که از دیدگاه طرف مقابل به این وضعیت فکر کند.

در هر صورت، نشان دادن این که چگونه خود را جای دیگران قرار دهید، یک مانع مهم برای سایر احساسات مهم است.

دکتر کریستین کارتر، جامعه شناس و متخصص شادی در مرکز بزرگ علوم بهزیستی در دانشگاه برکلی توضیح می دهد: " این روشی است که ما قدردانی، امید و شفقت را توسعه می دهیم، که توانایی عمل به همدلی شما است."

برنامه برای تربیت نوجوان

همچنین اضافه کردن این نکته مهم است که بچه‌ها می‌توانند از همان ابتدا الگوبرداری از این رفتارهای مثبت را شروع کنند. تحقیقات نشان داده است که در 12 ماهگی، نوزادان شروع به تسلی دادن به قربانیان پریشانی می کنند و در 14 تا 18 ماهگی، کودکان رفتارهای کمکی خود به خودی نشان می دهند.

در حالی که این واکنش ها به صورت ارگانیک اتفاق می افتند، کاره ای زیادی وجود دارد که والدین می توانند برای حمایت از فرآیند رشد انجام دهند.

اطلاعات بیشتر در زمینه تربیت کودکان